Wieczorową porą parę słów o książce "Wrzask" Izabeli Janiszewskiej.
Zacznę od tego, że ostatnio mam szczęście do dobrych książek i chociaż walczę z kryzysem czytelniczym, a do tego ból oka nie pomaga to jak już zabieram się za jakąś książkę to wciąga ona mnie na tyle, że chwilowo zapominam o wszystkim i daję się porwać akcji, którą tworzy autor, mam nadzieję, że jeszcze długo pociągnę tę dobrą passę.



Tak też było z debiutancką książką Izabeli Janiszewskiej, od samego początku książka intryguje i wciąga nas w wir wydarzeń. Pierwsze strony serwują już takie emocje, że ciężko jest książkę o tak! po prostu odłożyć! Nie ważne było wtedy to, że dzieciaki wrzeszczały w drugim pokoju, że mąż czekał głodny na obiad, a w pralce było pranie do rozłożenia, to wszystko było nieważne, ważne w tym momencie było to co działo się w książce. A działo się dużo... Intrygujące zagadki, mnóstwo zwrotów akcji, skomplikowane śledztwo i oryginalne, ale bardzo autentyczne postaci.
Książkę przeczytałam mogłabym powiedzieć na jednym wdechu, wzięłam ją i połknęłam na raz i wiecie co... Miałam ochotę krzyczeć, wrzeszczeć głośno, bo ja chcę kolejną część! I to jak najszybciej!
Wszystkie poruszone tutaj wątki, mają swoje logiczne wyjaśnienie, wszystkie niewiadome na końcu układają się jak puzzle, wszystko trafia na swoje miejsce, a człowiek łapie się za głowę i zastanawia się jak wcześniej mógł po tych okruszkach tego nie ułożyć, a zakończenie jest fenomenalne, genialne. Całość oceniam bardzo wysoko! Dawno żadna książka nie wywołała u mnie tyle emocji co właśnie ta historia!
Ja chcę więcej takich debiutów oraz czekam na dalszy ciąg :)
Polecam!
Premiera książki już jutro!

Kamieńska znowu na tropie!
Uwielbiam książki autorki, ta chyba będzie tą moją ulubioną.
To bardzo dobrze skonstruowany kryminał, wciągnął mnie już od pierwszej strony i trzymał w napięciu do samego końca. Chociaż akcja nie leci na łeb na szyję, to i tak z wielką ciekawością przewraca się kolejne strony.
Autorka bardzo dobrze łączy wątki obyczajowe z tymi kryminalanymi. Jak zawsze w książce z major Kamieńską mamy mnóstwo wątków i jeszcze więcej postaci, początkowo można czuć zagubienie, ale w miarę czytania wszystko się rozjaśnia, a nawet rosyjskie nazwiska przestają przeszkadzać.
W tej części przed Kamieńską ciężkie zadanie. W wybuchu ginie młoda kobieta, a jedynym świadkiem jest niewidomy chłopak, czy zdoła on pomóc w rozwiązaniu śledztwa?
Czy Kamieńska odnajdzie zamachowca?

Marinina stworzyła naprawdę świetną postać, Kamieńska ma wszystkie cechy jakie powinien mieć wyśmienity śledczy, to właśnie ona analizuje ludzkie zachowania, potrafi wejść do głowy sprawcy, a dzięki temu udaje jej się rozwikłać często niełatwe sprawy. Do tego bije od niej spokój i opanowanie, a w tym zawodzie jest to na wagę złota.
Klimat Moskwy jest na tyle dobry, że czułam jakbym się tam przeniosła i chodziła tymi wszystkimi uliczkami, spotykała znajome osoby. Wszystko na pierwszy rzut oka wygląda wspaniale, ale dopiero jak się człowiek przyjrzy bliżej to zauważa wylewający się brud i ludzi, którzy z zazdrości są w stanie zabić...
Jeśli jeszcze nie czytaliście serii z major Kamieńską to ja Wam ją szczególnie polecam!

Na początku muszę przyznać, że nie czytałam poprzedniej części, ale zupełnie mi to nie przeszkodziło w pozytywnym odbiorze tej historii.
Książka bardzo mnie zaskoczyła, autor napisał naprawdę dobry i taki surowy kryminał. Każde słowo, zdanie jest wyważone, nie ma tu miejsca na tak zwane lanie wody.



Rok 1997, Warszawska Praga, okolice klubu, to właśnie tu zostaje porwana Sara Wagniewska, córka milionera. Policja jednak już na początku robi mnóstwo błędów, jest tu dużo niedociągnięć z ich strony. Ojciec dziewczyny jednak robi wszystko, by odnaleźć córkę, wynajmuje detektywa, wpłaca okup, jednak i to nie pomaga... Dziewczyna nie wraca. Za to jest przetrzymywana w kiepskich warunkach, dostaje jedzenie raz dziennie, w całym pomieszczeniu śmierdzi kałem i moczem, a do tego jest gwałcona... Po pewnym czasie policja powołuje specjalną grupę, która ma odnaleźć dziewczynę. Grupą dowodzi Maria Stefańska, a wśród zwerbowanych policjantów znajduje się Emil Stempor, policjant, który zrobi wszystko, by odnaleźć dziewczynę...
Czy Sara to wszystko wytrzyma? Czy policji uda się odnaleźć dziewczynę? Czy Emil zdoła wpaść na jakiś ślad? Czemu dziewczyna została porwana?

"Czas Wagi" powstał na podstawie prawdziwych wydarzeń, była to najgłośniejsza sprawa porwania w historii III RP. Książkę czyta się wyjątkowo dobrze, a autor zapewnia nam niezłą dawkę emocji. Ciężko oderwać się od tej historii. Cały czas zastanawiałam się co takiego się wydarzyło, kto stał za porwaniem, ale nie domyśliłam się ani trochę takiego właśnie zakończenia.
Autor ukazuje nam prawdziwy obraz policji, ze wszystkimi jej przywarami, a ma do tego pełne prawo, bo przecież jest czynnym policjantem to zna to wszystko od podszewki.
Każda z postaci była jakaś, każdej autor dodał coś charakterystycznego, nie zawsze były to dobre cechy, ale to właśnie sprawiło, że bohaterzy byli bardzo realni.
Emil Stempor działa według swojego kodeksu, ale zawsze staje w obronie tych słabszych. Polubiłam tego bohatera i z chęcią wrócę do poprzednich części po to by jeszcze lepiej go poznać.
Jego kumpel Kosar jest całkiem inny, ale przez to ze Stemporem tworzą idealny duet.
Ciekawie czytało się też wstawki z moich okolic, autor oraz główny bohater Emil Stempor pochodzą z Opola, a to przecież rzut kamieniem ode mnie :)
Prawdziwość, surowość, zawiła zagadka kryminalna, układy nie tylko te polityczne, samobójstwo, media, a do tego nieustępliwy Emil Stempor to wszystko razem tworzy mieszankę wybuchową i sprawia, że książkę wręcz się pochłania! Genialny kryminał!
.
.
.
Czytaliście?
Macie w planach?
.
.
Miłego dnia ❤️